Henüz küçük bir çocukken başaldım..
Boyundan büyük hayaller kurmaya.
Küçük bir camdan seyrederdim dünyayı..
Hayat öyle saf öyle güzeldi ki..
Gülmeyi öğrendim önce..
Ve sonra güvenmeyi bir dostun ellerine..
Daha önceleri patlamaya hazır bir volkan gibiydi yüreğim..
Her şeyi yapabilir her yerde olabilirdim..
Aşk bile henüz korkutmuyordu benliğimi..
Sevebilirdim yüreğimi kitlediğim bir çift gözü..
Çünkü öğrenmiştim çok sevmeyi sevdiğimi kendimden bile..
Ama sonra arkası gelmez karanlıklar sardı dört bir yanımı..
Hayat nerdeydi ya da kimdeydi bilemedim hiç..
Sonrası bitmek bilmez koca bir bulanıklık..
Damga gibi ortasındaydım ömrün..
Ve her başlangıç aynı yöne sürüklüyordu çaresizce beni..
Kaçtım uzun zaman her yerden her şeyden..
Yıllar sonra buldum yorgun bedenimi..
Bir köşede öylece duruyordum..
Son demiştim artık sonuna geLdim demiştim..
Yanılmışım..!!
Bir şairin dediği gibi her sonun bir başlangıcı vardır..
BU DOĞRU..!!!
UMUDUNUZU YİTİRMEYİN..